လက္တလံုးျခား

တကယ္တမ္းေတာ့ ျမတ္တင္သိန္းတစ္ေယာက္ မွင္ေမာင္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားရာမွ က်ပ္သိန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရရွိလာခဲ့သည္မွာ အထူးအဆန္း မဟုတ္ပါ။ ဥပေဒအရ ရာဇ၀တ္မႈေၾကာင္းမွ တရားစြဲဆိုပုိင္ခြင့္ရွိသည့္ ကာလကုိ တစ္ရက္ေက်ာ္သြားေသာအခါ ၄င္းကုိ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ စြဲခ်က္တင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေတာ့သည္မွာလဲ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါေခ်။

သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းတရားစြဲဆုိပုိင္ခြင့္ရွိသည့္ ကာလကုိ ျမတ္တင္သိန္းတစ္ေယာက္ ဘယ္လုိ လြန္ေျမာက္ေစခဲ့သနည္းဆုိသည့္ အခ်က္ကမူ သတင္းစာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျမတ္တင္သိန္း၏ အမႈႏွင့္ ထုိအမႈ၏ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။ ၄င္းအမႈသည္ ဥပေဒကုိ ၄ခုေျမာက္ အတုိင္းအတာသုိ႕ တုိးျမွင့္ ျပဌာန္းေစခဲ့ပါသည္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ က်ပ္သိန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုိ လိမ္လည္ရယူအၿပီးတြင္ ျမတ္တင္သိန္းသည္ သူတရားမ၀င္ လက္၀ယ္ထားရွိေသာ အခ်ိန္စက္အတြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္ကာ ၃ ႏွစ္ႏွင့္ ၁ ရက္အကြာ အနာဂါတ္သုိ႕ စက္ကုိ ေမာင္းႏွင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။

ျမတ္တင္သိန္း၏ ေရွ႕ေန၏ ေလွ်ာက္လဲခ်က္အရ အခ်ိန္ အတုိင္းအတာအရ ပုန္းေအာင္းေနျခင္းသည္ အေျခခံအားျဖင့္ အာကာသ အတုိင္းအတာအတြင္း (ေခ်ာင္တေခ်ာင္တြင္ ကပ္၍) ပုန္းေအာင္းေနျခင္းႏွင့္ တူတူပင္ ျဖစ္သည္ဟူ၏။ အကယ္၍ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး အဖြဲ႕မ်ားက ၄င္း၏ အမႈသည္ကုိ ၃ ႏွစ္ကာလအတြင္း ဖမ္းဆီး စြဲခ်က္တင္ႏုိင္ျခင္းမရွိလွ်င္ ၄င္းအဖြဲ႕တုိ႕၏ တာ၀န္သာျဖစ္သည္ဟု ေလွ်ာက္လဲ၏။

ကာလအပုိင္းအျခား သတ္မွတ္ခ်က္သည္ ရာဇ၀တ္သားႏွင့္ ဥပေဒအၾကား ကစားပြဲမဟုတ္ေၾကာင္း၊ တရားခံအား အခ်ိန္ကာလ အကန္႕အသတ္မရွိ စုိးရိမ္ႀကီးစြာႏွင့္ ေနထုိင္မေနရေစရန္ ကရုဏာေရွ႕ထားသည့္ သတ္မွတ္ခ်က္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ အစုိးရေရွ႕ေန (ဆြဲခ်ေရွ႕ေန)က ေထာက္ျပျပန္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားအတြက္ ၄င္းကန္႕သတ္အခ်ိန္အတြင္း စိုးရြံ႕ေနရမႈသည္ပင္ အျပစ္ေပးျခင္းတမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းလဲ ဆက္လက္ရွင္းျပေလသည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ ျမတ္တင္သိန္းသည္ အဆုိပါ စုိးရြံ႕မႈ ကာလကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ရံုးေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္လဲေလသည္။

ျမတ္တင္သိန္း၏ ေရွ႕ေနက ဆြဲခ်ေရွ႕ေန၏ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကုိ ဥပေဒတြင္ ရာဇ၀တ္သား၏ စုိးရြံ႕မႈႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ထိခုိက္မႈမ်ားကုိ တုိင္းတာရန္ မပါေၾကာင္း၊ အခ်ိန္ အကန္႕အသတ္ကုိသာ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း ေခ်ပေလွ်ာက္လဲသည္။ အစုိးရေရွ႕ေနက အဆုိပါ အခ်ိန္အကန္႕အသတ္ကုိ ျမတ္တင္သိန္း မေနထုိင္ မျဖတ္ေက်ာ္ရေသးေၾကာင္း ထပ္မံ ေလွ်ာက္လဲျပန္သည္။

ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ေသာ အခ်ိန္မွစ၍ ေရတြက္လွ်င္ ျမတ္တင္သိန္းသည္ အသက္ ၃ ႏွစ္ႀကီးလာေၾကာင္းႏွင့္ အဆုိပါ အခ်ိန္အကန္႕အသတ္ကုိ တရားခံ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း တရားခံ၏ ေရွ႕ေနက အခုိင္အမာ တင္ေလွ်ာက္ျပန္သည္။ ၄င္းကုိ ဆြဲခ်ေရွ႕ေနက ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ရာတြင္ တရားခံဘက္မွ ျမတ္တင္သိန္း၏ ေမြးစာရင္းကုိ အေထာက္အထားအျဖစ္ ရံုးေတာ္သုိ႕ တင္သြင္းေလသည္။ ျမတ္တင္သိန္းသည္ ခရစ္ႏွစ္ ၂၉၇၃ တြင္ေမြးဖြားသူျဖစ္ၿပီး ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ခ်ိန္ ၃၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ သူသည္ အသက္ ၃၁ ႏွစ္ရွိခဲ့သည္။ ယခု ၃၀၀၇ ခုႏွစ္ ကုန္လုၿပီျဖစ္သျဖင့္ ျမတ္တင္သိန္းသည္ အသက္ ၃၄ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေခ်ပသည္။ (ဤတြင္ အစုိးရေရွ႕ေနက စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ရင့္က်က္မႈတြင္ ျမတ္တင္သိန္းသည္ ၃၁ ႏွစ္သာ ရွိေသးေၾကာင္း ကန္႕ကြက္ေအာ္ဟစ္သည္။)

အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္လြန္၍ စိတ္ေပါ့သြပ္ျခင္းမရွိလွ်င္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဇီ၀ပုိင္းဆုိင္ရာ အသက္ကုိ ခန္႕မွန္းျခင္းမျပဳပဲ အရြယ္ေရာက္သူဟုပင္ ယူဆရမည္ျဖစ္ၿပီး အရြယ္ေရာက္သူတစ္ဦး၏ အသက္ကုိ တြက္ခ်က္ရာတြင္ ဥပေဒအရ လက္ရွိ ေန႕စြဲမွ ေမြးစာရင္းပါ ေန႕စြဲကုိ ႏႈတ္ၿပီး တြက္ခ်က္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားခံ၏ေရွ႕ေနက ဆက္လက္ တင္ျပေလသည္။ (ဤေနရာတြင္ အစုိးရေရွ႕ေနက ျမတ္တင္သိန္းကုိ လႊတ္ေပးလွ်င္ ဥပေဒစာအုပ္ တ၀က္ေက်ာ္ကုိ မီးရႈိ႕လုိက္ရေတာ့မည္ဟု ေရရြတ္သည္။ ထုိအခါ တရားခံဘက္မွ ဥပေဒမ်ားကုိ ျပဳျပင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မျပဳျပင္မီတြင္မူ ျပဌာန္းထားသည့္အတုိင္းသာ လုိက္နာရန္လုိေၾကာင္း ျပန္လွန္ေျပာဆုိသည္။)

တရားသူႀကီးက ရက္သတၱပါတ္ တစ္ပါတ္ ရံုးခ်ိန္းေပးၿပီးမွ အဆံုးအျဖတ္ကုိ ေၾကျငာသည္။ ၄င္းေၾကျငာခ်က္သည္ ဥပေဒ၏ သမုိင္းေၾကာင္းတြင္ အေရးပါေသာ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။ (ဒီေနရာတြင္ စာရႈသူသာ တရားသူႀကီးျဖစ္လွ်င္ မည္သုိ႕ဆံုးျဖတ္မည္နည္း)

တရားရံုး၏ အဆံုးအျဖတ္မွာ တိုတုိေလးသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ “တရားခံကုိ တရားေသလႊတ္ေစ။”

Isaac Asimov ၏ A Loint of Paw ကုိ TAH ၏ သမုိင္းေၾကာင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။