"စကၡဳအာရံု၊ ေသာတအာရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံုနဲ႕ ေဗာသပၸအာရံုနဲ႕ သိရွိခံစားႏုိင္တာေတြသာ အစစ္အမွန္ဆုိရင္ မင္းေျပာတဲ့ အစစ္အမွန္ ဆုိတာ မင္းဦးေဏွာက္ကသိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ အခ်က္ျပေတြပဲကြ။" Morpheus, The Matrix (1999)
အမွန္ေတာ့ မည္သူမျပဳ မိမိမႈပင္ ျဖစ္သည္။ အဲဒီ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ အေကာင္ကုိ ျပန္မခ်စ္လုိက္နဲ႕ဟု သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အတန္တန္ သတိေပးခဲ့သည္ပဲ။
စက္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ အၿမဲ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ၊ တေနကုန္ တကုပ္ကုပ္ တြက္ခ်က္ ေနတတ္ေသာ သူသည္ ခ်စ္မွ ခ်စ္တတ္ပါေလစ။ သူမ ဒီမနက္လံုး မနက္စာကုိပင္ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္အားပဲ၊ ၿပီးစီးလုနီး ပန္းခ်ီကားကုိပင္ လက္စမသတ္ႏုိင္အားပဲ တံခါး၀အနီးတြင္ ငုတ္တုတ္ျဖစ္ေနမည္ကုိ သူသိမွ သိပါေလစ။
အုိ … ဒီေန႕ ဘာေန႕လဲဆုိတာကုိေတာင္ သူသိပါေလစ။
စိတ္တုိလာသျဖင့္ ရုပ္သံစက္ကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။ ကပၸလီ ကတံုးႀကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အရပ္ရွည္ရွည္ မင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္ရသည္။ ကပၸလီႀကီးက ဒႆနေတြ ေျပာေနသည္။ ေဟာလီ၀ုဒ္မွာ ရုိက္ခဲ့ေသာ သိပၸံ စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္ကား ျဖစ္မည္။ မၾကည့္ခ်င္သျဖင့္ သတင္းလုိင္းကုိ ေျပာင္းလုိက္သည္။ စကၠဴျဖင့္ ႏွင္းဆီပန္းရုပ္ကေလးေတြ ခ်ိဳးေရာင္းေသာဆုိင္တြင္ ေကာင္ေလးေတြ သူတုိ႕ေကာင္မေလးေတြအတြက္ ပန္း၀ယ္ဖုိ႕ တန္းစီေနၾကသည္ကုိ ထုတ္လႊင့္လွ်က္ရွိသည္။ အဆုိပါ စကၠဴရုပ္ဆုိင္သည္ ယေန႕အတြက္ အထူးအစီအစဥ္အေနႏွင့္ ႏွင္းဆီပန္းရုပ္ တမ်ိဳးတည္းသာ ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္ဟု ေၾကျငာေနသည္။
သူမေနထုိင္ရာ Colony - 57 တြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ေျမေနရာ အကန္႕အသတ္ျဖင့္သာရွိသျဖင့္ စားကုန္သီးႏွံမ်ားကုိသာ ဦးစားေပး စုိက္ပ်ိဳးရာ ပန္းအစစ္ကုိ ျမင္ခ်င္လွ်င္ ျပတုိက္မွာ ေဆးစိမ္ထားတာကုိသာ သြားၾကည့္ရသည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ ေကာင္မေလးေတြကလဲ စကၠဴျဖင့္ ေခါက္ထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားျဖင့္သာ ေက်နပ္ၾကရေလသည္။ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူမ်ားကေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းရနံ႕ကုိ ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ကာ စကၠဴပန္းပြင့္ကေလးမ်ားတြင္ ဖ်န္း၍ သူတုိ႕၏ ခ်စ္သူ မိန္းကေလးမ်ားကို ေပးၾကသည္။
ဟုိးအရင္ TAE တြင္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ မိန္းကေလးမ်ားသည္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕တြင္ ႏွင္းဆီပန္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္မ်ားကုိ လက္ခံ ရရွိၾကသည္။ ပန္းအစစ္၏ ရနံ႕ကုိ တ၀ႀကီး ရႈရိႈက္ခြင့္ရသည္။ ပန္းစည္းကုိ တဖက္ကကိုင္၊ က်န္တဖက္ျဖင့္ ခ်စ္သူ႕လက္ေမာင္းကို ယီးေလးခုိၿပီး အလြန္လွပေသာ ေရပန္းမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည့္ ပန္းၿခံမ်ားတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ကုိ သူမ ရုပ္သံစက္တြင္ ၾကည့္ဖူးသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ပန္းမ်ားကုိ တာရွည္ခံေအာင္ အေျခာက္ခံထားဖုိ႕ သူမတုိ႕တေတြ အလုပ္ရႈပ္ၾကရေပဦးမည္။ မည္မွ် ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းပါသနည္း။ ကုိလုိနီေပၚရွိ မိန္းကေလးမ်ား၏ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈအတြက္ လူသားတုိ႕ကုိ ေတာ္လွန္စစ္ခင္းခဲ့ေသာ စက္မ်ားကုိပင္ အျပစ္တင္ရမည္လား၊ မုိးေကာင္းကင္ကုိ အေရာင္ဆုိးခဲ့ေသာ ဘုိးဘြားမ်ားကုိပင္ အျပစ္တင္ရမည္လား သူမ မသိႏုိင္ေတာ့။ သူမ သိသည္ကေတာ့ ပန္းမႀကိဳက္တဲ့ မိန္းကေလး ရွိလုိ႕လားဟု သူမေျပာစဥ္က ရယ္ေနခဲ့ေသာ၊ ပန္းအစစ္ကေလး တပြင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုိခ်င္တာေပါ့ဟု ပူဆာစဥ္က တပြင့္မကဘူး ပန္းအစစ္ ေရာင္စံု တခင္းလံုး ရေစရမယ္ဟု ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ကတိေပးခဲ့ေသာ သူ ေပၚမလာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ဘယ္သြားေသေနလဲ မသိဘူးဟု ေရြရြတ္ရင္း ရုပ္ျမင္ဖုန္းကို သူမ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ မဟုတ္ေသးပါဘူးဟု ေတြးကာ ျပန္ခ်ထားလုိက္သည္။ ဟုိတေန႕က ဇုိင္ယြန္ကုိ ခဏဆင္းမည္ဟု ေျပာသည္။ ျပန္မွေရာက္ေသးရဲ႕လား မသိ။ အဲဒီကုိ သြားတာ သူမ မႀကိဳက္၊ အႏၱရာယ္မ်ားသည္။ ေျပာျပန္ေတာ့လဲ နားမေထာင္၊ အေရးႀကီးလုိ႕ဟုဆုိကာ အတင္းသြားသည္။ ခဏေနေတာ့ ဖုန္းခလုတ္မ်ားဆီကုိ လက္က ေရာက္သြားျပန္သည္။ ေခၚလုိက္ေတာ့လဲ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က မကုိင္၊ ျပန္မေရာက္ေသးတာလား၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ားလား။ တခါတေလ ဒီလုိပဲ ညနက္တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္ၿပီး မနက္ဆုိ မထတတ္။ အိပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစ။ ေနာက္ ၃ ခါေျမာက္ေခၚေသာအခါက်မွ အိပ္ယာထဲမွ ဖုန္းခလုတ္ကုိ လွမ္းဖြင့္လိုက္ပံုေပၚေသာ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာကုိ မ်က္လံုးပိတ္လ်က္သား ျမင္ရသည္။ ညနက္သြားလုိ႕ ခဏေလး အိပ္ပါရေစ ဟုလဲ ၾကားလုိက္ရေသးသည္။ စိတ္ပူေနတဲ့သူကိုမွ အားမနာ။ ဖုန္းခလုတ္ကုိ သူမ ခ်က္ခ်င္း ပိတ္ပစ္လုိက္ေလသည္။
မေန႕ညက ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားကုိပဲ လက္စသတ္ေတာ့မယ္ဟု ေတြးရင္း အလုပ္စားပြဲတြင္ သူမထုိင္သည္။ သူမ ဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီ နည္းစနစ္သည္ ဟုိးအရင္ အင္တာနက္ ေပၚလာခါစက ေခတ္စားခဲ့ေသာ နည္းလမ္းေဟာင္းျဖစ္သည္။ ၂၅၆ မ်ိဳးေသာ သေကၤတမ်ားကုိ ေနရာတက် ခ်ထားျခင္းျဖင့္ မိမိဆြဲလုိေသာ ပံုေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးရေသာ နည္းစနစ္ျဖစ္သည္။ အပ်င္းေျပၿပီး အခ်ိန္ကုန္လုိ႕ ကုန္မွန္းမသိေသာ ၀ါသနာ တရပ္လဲ ျဖစ္သည္။ သူမကေတာ့ သူမ တတ္ကၽြမ္းေသာ အစီအစဥ္ ဆြဲသားျခင္း (programming) ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ သရုပ္မွန္ႏွင့္ ပုိမုိနီးစပ္ေသာ ပံုမ်ားကုိ ဆြဲသားေလ ့ရွိေလသည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တစ္ပန္းကန္ကုိ ေဘးမွာခ်ကာ ေရးလိုက္၊ ဆြဲလုိက္၊ မႀကိဳက္လွ်င္ ျပင္လုိက္ျဖင့္ တံခါးေခါက္သံ ၾကားရေသာအခါတြင္မွ ညေနေစာင္းၿပီဆုိတာကုိ သတိျပဳမိေလသည္။
"ကေလး … ငါပါ။"
"ဘယ္က ငါ တုန္း။"
ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေပၚလာေသးလုိ႕။ သူသည္ သူမကုိ ကေလးဟု ေခၚေလ့ရွိၿပီး သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ ငါ ဟု သံုးစြဲတတ္သည္။ အဲဒါကို သူမကလဲ တစက္ကေလးမွ် မႀကိဳက္။
"တံခါးဖြင့္ပါဦး ... ကေလးရဲ႕။"
"ဘာလုပ္ဖုိ႕တုန္း။"
"ဖြင့္ၿပီးရင္ သိမွာေပါ့။"
ေတြ႕လား။ အၿမဲတမ္း အဲဒီလုိပဲ လ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္ လုပ္တတ္သည္။ စူပုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သူမ တံခါးကုိ သြားဖြင့္သည္။ သူ၏ လက္ထဲတြင္ ပန္းအစစ္ မေျပာႏွင့္၊ စာေရးစကၠဴျဖင့္ ၿပီးစလြယ္ ေခါက္ထားေသာ ပန္းပြင့္ကေလးပင္ မပါ။ ဦးထုပ္လုိလုိ စက္ပစၥည္းတစ္ခုကို သူ ကုိင္လ်က္သား တံခါး၀တြင္ ရပ္ေနသည္။ အဆုိပါ ပစၥည္းတြင္ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေလသည္။
"ေရာ့ … အဲဒါေလး ခဏ တပ္လုိက္။"
အမိန္႕သံႏွင့္အတူ ထုိ ဦးထုပ္ကုိ သူလွမ္းေပးေနျပန္သည္။ ဦးထုပ္၏ ေနာက္ေစ့ေနရာတြင္ အၿမီးရွည္ရွည္ႀကီး တခုလဲ ပါသည္။ ပမာေျပာရလွ်င္ ေရွးေခတ္ မန္ခ်ဴးတရုတ္အမတ္မ်ားေဆာင္းေသာ အၿမီးရွည္ႏွင့္ ဦးထုပ္ပံုစံကုိ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကေလးကစားစရာ အေပါစားႏွင့္ တူေနသည္။
"ယူေလ။"
သူတကယ္ပဲ ဒီေန႕ကုိ ေမ့ေနတာပဲ။ တညလံုးလဲ ဒီဦးထုပ္စုတ္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ျဖစ္ရမည္။ အခုလဲ အဲဒါကို စမ္းသပ္ခ်င္၍ သူမထံသုိ႕ ေရာက္လာတာပဲ။ သူသည္ သူ၏ ပစၥည္းမ်ားကုိ သူမကုိ အၿမဲ စမ္းသပ္ အသံုးျပဳခုိင္းတတ္သည္။ ဟုိတေန႕ကလဲ အကၤ်ီလုိဟာတခုကုိ စမ္း၀တ္လုိက္ရာ ဓာတ္လုိက္ခံရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကား နားမေထာင္မိတာ အခုမွ နည္းနည္း ေနာင္တရခ်င္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူမ လွမ္းအယူကုိပင္ မေစာင့္ေတာ့ပဲ သူကုိယ္တုိင္ ထုိဦးထုပ္ကုိ သူမေခါင္းေပၚသုိ႕ ေဆာင္းလုိက္ေလသည္။
"ဟာ … ဖယ္။ မယူဘူး။"
စိတ္တုိတုိႏွင့္ သူမ ျငင္းမိပါသည္။
"လိမၼာပါတယ္ကေလးရယ္။ တညလံုး မအိပ္ရေသးလုိ႕ မနက္က ဖုန္းထမကုိင္တာပါ။"
ၾကည့္ … ဘာကို စိတ္ဆုိးေနမွန္းေတာင္ မသိ။ ေတာ္တီးတီးတံုပဲ။ ျငင္းလုိ႕လဲရမွာမဟုတ္တဲ့အတူတူ အသာေဆာင္းထားလုိက္ရသည္။ ဦးထုပ္ေနာက္က အၿမီးအရွည္ႀကီးသည္ သူမ၏ တင္ပါးနားအထိ ေရာက္ေနသည္။ အၿမီးရွည္ႀကီး သူမ၏ေနာက္ေက်ာ အလယ္တည့္တည့္ ေက်ာရုိးေနရာတြင္ ရွိေနၿပီး ေနရာလြဲမသြားေစရန္သူက ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်ည္လုိက္ေသးသည္။ ဒီတခါ ဓာတ္လိုက္ရင္ ရုန္းမရေအာင္ တုတ္ထားတာထင္ပါရဲ႕။ သူမစိတ္ကုိ ေလွ်ာ့ထားလုိက္ၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားလုိက္သည္။ အသင့္ျဖစ္ၿပီလားဟု ၾကားလုိက္ရၿပီး သူမ၏ အေျဖကုိပင္ မေစာင့္ပဲ စက္အေပၚပုိင္းရွိ ခလုတ္တခုကုိ သူ ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
သိပၸံ၀တၳဳမ်ားထဲကလုိ လွ်ပ္စီးလဲမလက္၊ ၀ုန္းကနဲလဲ မျမည္ခဲ့ပါ။ သုိ႕ေသာ္ သူမ၏ အိမ္ခန္းထဲတြင္ မဟုတ္ေတာ့တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူမ မ်က္လံုးမ်ားကို ပိတ္ထားေသာ္လည္း သူမ ျမင္ေနရသည္။ ေလေအးေပးစက္ကုိ ပိတ္ထားေသာ္လည္း ေလေျပေလညွင္းကေလးက သူမခႏၶာကုိယ္ကုိ ပြတ္သပ္ က်ီစယ္ေနသည္။ သူမ၏ ႏွာေခါင္း၀သုိ႕ ေမႊးရနံ႕တခုကလဲ အသာအယာ တုိး၀င္လာသည္။ သူမမွတ္မိသည္၊ ဒါ ႏွင္းဆီပန္းရနံ႕။ သုိ႕ေသာ္ ျပတုိက္မွာ နမူနာျပထားေသာ ရနံ႕ထုတ္စက္မွ ရနံ႕လုိ ပံုေသ စူးစူးႀကီး ျဖစ္မေန။ တုိက္ခတ္ေနေသာ ေလေျပေလညွင္းႏွင့္အတူ ပန္းရနံ႕က တုိးလာလုိက္၊ ေလ်ာ့သြားလုိက္။ မ်က္စိေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းသည္ကား မယံုႏုိင္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းေတာ့သည္။ အနီ၊ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အျဖဴ၊ အပန္း - ေရာင္စံု၊ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေရာင္စံုပါလား။ မ်က္စိတဆံုး၊ သူမ ပတ္ပတ္လည္မွာ အျပည့္အ၀ ပြင့္လန္းေနေသာ ႏွင္းဆီပန္းခင္းႀကီး။ မဆီမဆုိင္ မနက္တုန္းက ျမင္လုိက္ရသည့္ ကပၸလီမင္းသားႀကီး၏ ဒႆနေတြ သူမ အမွတ္ရလာသည္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူ ကတိတည္ခဲ့ပါသည္။
"စကၡဳအာရံု၊ ေသာတအာရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံုနဲ႕ ေဗာသပၸအာရံုနဲ႕ သိရွိခံစားႏုိင္တာေတြသာ အစစ္အမွန္ဆုိရင္ မင္းေျပာတဲ့ အစစ္အမွန္ ဆုိတာ မင္းဦးေဏွာက္ကသိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ အခ်က္ျပေတြပဲကြ။" Morpheus, The Matrix (1999)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလက ေလာကအလွ online မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည့္ ၀တၳဳကုိ အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ကာ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ The Matrix Trilogy၊ I, Robot၊ Gundam X Series ႏွင့္ ဂ်ဴး၏ ခ်စ္သူေရးတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ညေတြ တုိ႕မွ စိတ္ကူး ရယူပါသည္။
